АДКРЫЦЬЦЕ СЬВЯТОГА ІОАНА БАГАСЛОВА

Разьдзел 1

1. Адкрыцьце Ісуса Хрыста, якое даў Яму Бог, каб паказаў рабам Сваім, што мусіць стацца ў хуткім часе, і даў знак, паслаўшы праз Ангела Свайго рабу Свайму Іоану, 2. які пасьведчыў слова Бо- жае і сьведчаньне Ісуса Хры- ста, ды тое, што сам бачыў. 3. Шчасьлівы, хто чытае і хто слухае словы прароцтва ды захоўвае напісанае ў ім: бо час блізкі. 4. Іоан да сямёх цэркваў, што ў Азіі: ласка на вас і мір ад Таго, што ёсьць і што быў і што прыдзе, ды ад сямёх ду- хаў, што перад пасадам Ягоным. 5. і ад Ісуса Хрыста, сьведкі верыгоднага, першака із мёр- твых і павадыра цароў зям- ных; Яму, палюбіўшаму нас ды ў крыві Сваёй абмыўшага нас ад грахоў нашых, 6. (ды зрабіў нас царамі й сьвяшчэньнікамі Богу і Айцу Свайму), хвала і дзяржава на вечныя вякі. Амін. 7. Вось, ідзе з хмарамі, і ўгле- дзіць Яго кожнае вока і тыя, што пракалолі Яго; і загало- сяць перад Ім усе роды зямлі. Але, амін. 8. Я ёсьць Альфа і Омэга, па- чатак і канец, кажа Госпад, Які ёсьць і быў і прыдзе, Усе- дзяржыцель. 9. Я Іоан, і брат ваш і таварыш у горы і ў царстве і ў цярпеньні Ісуса Хрыста, быў па востраве, называным Патмос, дзеля слова Божага і сьведчаньня Ісуса Хрыста. 10. Я быў у духу ў дзень Га- сподні і пачуў ззаду за мной вялікі голас, як-бы трубы, мо- вячы: 11. Я есьць Альфа і Омэга, Першы й Апошні; і: што ба- чыш, напішы ў кнігу ды пашлі цэрквам, што ў Азіі: у Эфэс і ў Сьмірну, і ў Пэргам, і ў Тыа-тыру, і ў Сарды, і ў Філядэль-фію, і ў Ляодыкію. 12. I я павярнуўся, каб паба- чыць голас, што гутарыў са мною, і, павярнуўшыся, угле- дзіў сем залатых сьветачаў 13. і сярод сямёх сьветачаў - падобнага да Сына Чалавеча- га, апранутага ў доўгую шату і падперазанага праз грудзі залатым паясом; 14. а галава й валасы ў Яго белыя, як белая воўна, як сьнег; і вочы ў Яго, як полымя агністае; 15. і ногі ў Яго падобныя да медзі, быццам у печы распа- леныя; і голас у Яго быццам гук водаў многіх; 16. і меў Ён у правай руцэ сваёй сем зорак; і із вуснаў Ягоных выходзіў меч двусечны востры; і аблічча ў Яго быц- цам сонца сьвеціць у сіле сва- ёй. 17. I, калі я ўгледзіў Яго, я паваліўся к нагам Ягоным, быццам мёртвы; і Ён паклаў на мяне Сваю правіцу, мовячы да мяне: Не палохайся: Я ёсьць Першы і Апошні ды Жывы; 18. і быў Я мёртвы і вось жы- ву на вечныя вякі; амін. I маю ключы пекла і сьмерці. 19. Напішы, што ўбачыў ды што ёсьць і што мае стацца па- сьля гэтага: 20. тайна сямёх зорак, што бачыў ты ў правіцы Маёй, ды сем сьветачаў залатых: сем зо- рак - Ангелы сямёх цэркваў, а сем сьветачаў, што ты бачыў, ёсьць сем цэркваў.

Разьдзел 2

1. Ангелу Эфэскае царквы на- пішы: Вось што кажа Той, што дзяржыць сем зорак у правай руцэ сваёй ды што ходзе сярод сямёх залатых сьветачаў: 2. Ведаю ўчынкі тваі і труд твой і цярплівасьць тваю, ды што ня можаш сьцярпець ня- годнікаў і дасьведчыў тых, што называюць сябе апосталамі і ня ёсьць, ды знайшоў іх бра- хунамі, 3. і пакутаваў, і маеш цярплі- васьць, ды дзеля іменьня Май- го трудзіўся й не зьнямогся. 4. Але маю проці цябе тое, што пакінуў ты першую лю- боў тваю. 5. Дык прыпомні, скуль вы- паў, і пакайся ды рабі пер- шыя дзелы твае; калі-ж не, дык хутка прыйду да цябе і зрушу сьветач твой з месца ягонага, калі не пакаешся. 6. Адно тое маеш, што нена- відзіш дзелы Мікалаітаў, якія й Я ненавіджу. 7. Хто мае вуха, слухай, што Дух цэрквам гавора: хто пе- раможа, дам таму спажываці ад дрэва жыцьця, што пасярод раю Божага. 8. I ангелу Сьмірнскае царк- вы напішы: Вось што кажа Першы й Апошні, што быў па- мершы і ажыў: 9. Ведаю ўчынкі тваі і тугу й убожства (ты-ж багаты), ды ганьбаваньне ад тых, што на- зываюць сябе Жыдамі й ня ёсьць, а ёсьць сынагога сата- ны. 10. Ня бойся нічога, што маеш выцярпець. Вось чорт маніцца кідаці спаміж вас, каб спаку- сіць; і зазнаеце гора дзесяць дзён. Будзь верны да сьмерці, і дам табе вянок жыцьця. 11. Хто мае вуха, слухай, што Дух цэрквам гавора: Хто пераможа, не дазнае крыўды ад паўторнае сьмерці. 12. I ангелу царквы, што ў Лэргаме, напішы: Вось што ка- жа Той, што мае меч двусечны востры: 13. Ведаю ўчынкі тваі, ды што жывеш там, дзе пасад сатаны, і дзяржыш імя Мае ды не ад- рокся ад веры Маей у тыя дні, калі забіты быў у вас, дзе жы- ве сатана, верны Мой сьведка Антыпа. 14. Ды маю проці цябе ня- шмат, бо маеш тамака такіх, што дзяржацца навукі Валаа- ма, які навучыў кінуць спаку- су перад сынамі Ізраілявымі, каб елі жэртвы ідалавыя ды жылі ў блудзе. 15. Такжа маеш і ты такіх, што дзяржацца навукі Міка- лаітаў, якую ненавіджу. 16. Пакайся: бо як не, хутка прыйду да цябе і ваяваціму з імі мячом вуснаў Маіх. 17. Хто мае вуха, слухай, што Дух цэрквам гавора: Хто пераможа, дам таму спажываці ад манны ўкрытае і дам яму камень белы й на камені імя новае напісанае, якога ніхто ня ведае, толькі хто дастаў. 18. 1 Ангелу царквы ў Тыа- тыры напішы: Вось што кажа Сын Божы, Які мае вочы Свае, як полымя агністае, а ногі Яго да медзі падобныя: 19. Ведаю ўчынкі тваі і лю- боў, і служэньне, і веру, і цярплівасьць тваю, і ўчынкі тваі, ды што апошніх балей, чым першых. 20. Але маю крыху проці ня- бе: бо даеш жанчыне Езавелі, што называе сябе прарочыцай, вучыць і баламуціць рабоў ма іх, жыць распусна ды есьці жэртвы ідалавыя. 21. I даў Я ёй час, каб пакая- лася ў распусьце сваёй, ды не пакаялася. 22. Вось я кідаю яе на ложак і палюбоўнікаў яе ў вялікую тугу, калі не пакаюцца ў дзе- лох сваіх. 23. I дзяцей яё на сьмерць заб'ю. I даведаюцца ўсе цэрк- вы, што Я ёсьць разьведчык нутра й сэрца. I дам вам кож- наму паводле дзел вашых. 24. Вам-жа кажу ды рэшце Тыатырцаў, якія ня маюць гэ- тае навукі і якія не пазналі так-званых глыбіняў Сатаны, што не ўзвалю на вас іншага цяжару, 25. адно тое, што маеце, дзяр- жыце, ажно пакуль ня прыду. 26. I хто пераможа й пілна- ваціме дзелы мае да канца, та- му дам уладу над паганамі, 27. і будзе пасьвіць іх палі- цай зялезнай; як судзьдзе глі- нянае, пакрышацца яны, як і Я прыняў ад Айца Майго; 28. і дам яму зорку ранічную. 29. Хто мае вуха, слухай, што Дух цэрквам гавора.

Разьдзел 3

1. I Ангелу царквы ў Сардах напішы: Вось што кажа Той, што мае сем духаў Божых ды сем зорак: Ведаю ўчынкі тваі, што маеш імя, што жывеш, ды ёсьць мёртвы. 2. Чувай і ўзмацняй рэшту, што маніцца ўмерці: бо незнай- шоў Я, каб дзелы твае былі споўнены перад Богам. 3. Дык прыпомні, як ты пры- няў ды чуў, і пілнуй ды пакай- ся. Калі-ж ня будзеш чу- ваць, прыду на цябе, быццам злодзей, і ня будзеш ведаць, у якую гадзіну прыду на цябе. 4. Мала маеш у Сардах імё- наў, што не запэцкалі вопраткі сваёй; яны будуць хадзіць са Мною ў белым, бо годны гэ- тага. 5. Хто пераможа, апранены будзе ў белыя шаты; і ня вы- чыркну імя ягонага з кнігі жыцьця, і вызнаю імя яго пе- рад Айцом Маім і перад Анге- ламі Яго. 6. Хто мае вуха, слухай, што Дух цэрквам гавора. 7. I ангелу царквы ў Філя- дэльфіі напішы: Вось што ка- жа Сьвяты, Запраўдны, Які мае ключ Давідавы, што ад- мыкае - і ніхто не замкне, ды замыкае - і ніхто не адамкяе: 8. Ведаю ўчынкі тваі; вось, Я даў перад табою дзьверы адам- кнёныя, і ніхто ня можа зам- кнуць іх; малую маеш сілу, ды захаваў слова Маё і не ад- рокся ад іменьня Майго. 9. Вось, я даю: із сынагогі Сатаны, із тых, што называюць сябе Жыдамі, ды ня ёсьць, а ілгуць, - вось, я зроблю, каб яны прыйшлі й сукланіліся перад нагамі тваімі, і даве-даюцца, што Я ўлюбіў цябе. 10. А што ты захаваў слова цярплівасьці Маей, дык і Я за- хаваю цябе ад гадзіны спаку- шэньня, што мае прыйсьці на ўсенькі сьвет, каб спакусіць жыхараў зямлі. 11. Вось, Я йду хутка; дзяр- жы, што маеш, каб ніхто не за- браў вянка твайго. 12. Хто пераможа, зроблю та- го стаўбом у храме Бога Май- го, і ўжо ня выйдзе вонкі; і на- пішу на ім імя Бога Майго і імя места Бога Майго, новага Ерузаліму, што зыходзе з неба ад Бога Майго, ды Маё новае імя. 13. Хто мае вуха, слухай, што Дух цэрквам гавора. 14. I ангелу Ляодыкійскае царквы напішы: Вось што ка- жа Амін, сьведка верны й справядлівы, пачатак тварэнь- ня Божага: 15. Ведаю ўчынкі тваі, што ты ані сьцюдзёны, ані гарачы; о, каб-жа ты быў сьцюдзёны або гарачы! 16. Дык вось, дзеля таго, што ты цёплы, а не сьцюдзёны ані гарачы, Я выкіну цябе із ву- снаў Маіх. 17. Бо кажаш: я багаты і раз- багацеў і ні ў чым ня маю па- трэбы, і ня ведаеш, што ты га- ротны і мізэрны, і ўбогі, і сьля- пы, і голы. 18. Раджу табе купіць у Мяне золата, ачышчанае ў вагні, каб разбагацеў; ды белую вопрат- ку, каб апрануўся, ды каб ня выявіўся сорам нагасьці тваей; ды мазяй вочнаю памаж вочы твае, каб бачыў. 19. Я, каго люблю, дакараю й караю; дык будзь старэнны й пакайся. 20. Вось, стаю пры дзьвярох і стукаюся; калі хто пачуе Мой голас і адчыніць дзьверы, Я выйду да яго і буду вячэ- раць з ім, дый ён са Мною. 21. Хто пераможа, дам яму сесьці са Мною на пасадзе Маім, як і Я перамог і сеў з Айцом Маім на пасадзе Яго- ным. 22. Хто мае вуха, слухай, што Дух цэрквам гавора.

Разьдзел 4

1. Пасьля гэтага я глянуў, і вось дзьверы расчыненыя на небе, і першы голас, які я чуў, быццам голас трубы, гукаючы са мною, сказаў: узыйдзі сю- ды, і пакажу табе, штб мусіць стацца пасьля гэтага. 2. I я ўраз быў у духу; і вось пасад стаяў на небе, а на па- садзе - Сідзячы. 3. 1 Сідзячы з выгляду падо- бны быў да каменя ясьпісова- га й сардыновага; і вясёлка навакол пасаду, з выгляду па- добная да шмарагдовае. 4. I навакол пасаду дваццаць чатыры пасады; і на пасадах угледзіў я седзячы дваццаць чатырох старыкоў, апраненых у белыя вопраткі, і на галовах у іх былі залатыя вянкі. 5. I із пасаду выходзяць ма- ланкі й грымоты й галасы; і сем сьветачаў агністых гараць перад пасадам і ёсьць сем ду- хаў Божых. 6. I перад пасадам мора шкля- нае, падобнае да крышталу, і ўсярэдзіне пасаду ды навакол пасаду чатыры жывёлы, поў- ныя вачэй спераду і ззаду. 7. I першая жывёла падобная да лева, і другая жывёла па-добная да цяляці, і трэцяя жы-вёла мела аблічча, як чалавек, і чацьвертая жывёла падобна да арла лятучы. 8. I чатыры жывёлы, кожная па сабе, мелі па шэсьць крыль- ляў наўкола і ўсярэдзіне поўны вачэй; і ўдзень і ўначы ня маюць супачынку, гавора- чы: Сьвят, Сьвят, Сьвят Гос- пад Бог Уседзяржыцель, што быў і што ёсьць і што йдзе. 9. I калі жывёлы аддаюць хвалу і чэсьць і падзяку Сі- дзячаму на пасадзе, Жывуча- му на вечныя вякі, 10. упадаюць дваццаць чаты- ры старыкі перад Сідзячым на пасадзе і кланяюцца Жывуча- му на вечныя вякі і кідаюць свае вянкі перад пасадам, ка- жучы: 11. Госпадзе! Ты годзен у- зяць хвалу і чэсьць і сілу, бо Ты стварыу усё, і воляй Тваёй яно ёсьць і створана.

Разьдзел 5

1. I ўгледзіў я ў правіцы Сі- дзячага на пасадзе кнігу, запі- саную ссярэдзіны і зьверху, запячатаную сямёма пячацямі. 2. I ўгледзіў я Ангела дужо- га, абвяшчаючы голасам вя- лікім: Хто годзен разгарнуць кнігу і зьняць пячаці яе? 3. I ніхто ня здолеў на небе ані на зямлі, ані пад зямлёй разгарнуць кнігу й глянуць у яе. 4. I я вельмі плакаў, што не знайшлося нікога, годнага раз- гарнуць і прачытаць кнігу, ці глянуць у яе. 5. I адзін із старыкоў кажа мне: ня плач! Вось, леў, што з роду Юдавага, карэнь Даві- давы, перамог, каб разгарнуць кнігу й зьняць сем пячацяў яе. 6. I глянуў я, і вось пасярод пасаду й чатырох жывёлаў ды пасярод старыкоў Ягня стаіць, быццам заколенае, маючы сем рагоў і сем вачэй, што ёсьць сем духаў Божых, пасланых на ўсю зямлю. 7. I прыйшло ды ўзяло кнігу з правіцы Сідзячага на паса- дзе. 8. I, як узяло кнігу, чатыры жывёлы й дваццаць чатыры старыкі ўпалі прад абліччам Ягняці, маючы кожын гусьлі й чары залатыя, поўныя пах- нідлаў, што ёсьць малітвы сьвятых; 9. і пяюць новую песьню, мо- вячы: Ты годзен узяць кнігу ды зьняць пячаці з яе, бо Цябе закалолі, і Ты Крывёю Сваей адкупіў нас Богу із кожнага роду й языка і народу ды па- ганаў, 10. і зрабіў нас Богу нашаму царамі й сьвяшчэньнікамі; і будзем царыць на зямлі. 11. I глядзеў я і чуў голас множства ангелаў навакол па- саду й жывёлаў і старыкоў; і лічба іх была мірыяды мірыя- даў і тысячы тысячаў, 12. мовячы голасам вялікім: Годна Ягнятка заколенае ўзяць сілу й багацьце, і мудра- сьць, і моц, і чэсьць, і хвалу, і багаслаўленьне. 13. I ўсякае стварэньне, што на небе й на зямлі, і пад зям- лёй, і ў моры, дый усё, што ў іх, чуў я, мовячы: Сідзячаму на пасадзе й Ягняці багаслаў- леньне і чэсьць, і хвала, і сіла на вечныя вякі. 14. I чатыры жывёлы гава- рылі: Амін. I дваццаць чаты- ры старыкі ўпалі і сукланіліся Жывучаму на вечныя вякі.

Разьдзел 6

1. I ўбачыў я, што Ягня зьня- ло адну з пячацяў, і пачуў адну з чатырох жывёлаў, мо- вячы быццам грымотны.м го- ласам: Ідзі ды глядзі. 2. I я паўзіраўся, і вось белы конь, і коньнік на ім ды з лу- кам; і далі яму вянок, і вый- шаў пераможнік, каб пера- магчы. 3. I, калі зьняло Яно другую пячаць, я пачуў другую жы- вёлу, мовячы: Ідзі ды глядзі. 4. I выйшаў другі конь ры- жы, і коньніку на ім дадзена ўзяць мір із зямлі, ды каб ад- ны адных забівалі; і дадзены яму меч вялізарны. 5. I, як зьняло трэцюю пя- чаць, пачуў я трэцюю жывёлу, мовячы: Ідзі ды глядзі. I я паўзіраўся, і вось конь вара- ны, і коньнік на ім, маючы ў руцэ сваёй вагу; 6. і пачуў я голас спасярод чатырох жывелаў, мовячы: Ме- ра пшаніцы за дынар, і тры ме- ры ячменю за дынар; і алівы й віна не марнуй. 7. I, як зьняло чацьвертую пячаць, пачуў я голас чаць- вертае жывёлы, мовячы: Ідзі ды глядзі. 8. I я паўзіраўся, і вось конь бляды, і коньнік на ім, што імя яму сьмерць, і пекла сьледам за ім; і дадзена ім улада забі- ваці на чацьвертай часьці зям- лі мячом і голадам, і сьмерцяй, ды зьвярыма зямнымі. 9. I, як зьняло Яно пятую пячаць, убачыў я пад ахвяр- нікам душы забітых за слова Божае ды за сьведчаньне, што мелі; і загаманілі голасам вя- лікім, мовячы: 10. Дакуль, Валадару Сьвя- ты і Праўдзівы, ня судзіш і ня мсьцішся за кроў нашу над жыхарамі зямлі? 11.1 далі кожнаму белыя во-праткі і сказалі, каб супачывалі яшчэ крыху часу, пакуль не дапоўняць суслужнікі іхнія ды браты іхнія, што маюць быць забіты, як І яны. 12. I паўзіраўся я, як зьняло Яно шостую пячаць. I вось зрабілася вялікае ўстрасень- не, і сонца пацямнела, як вала- сяніца, і месяц зрабіўся, як кроў, 13. і зоркі нябесныя паспа- далі на зямлю, як смакоўніца, устрасаная вялікім ветрам, скі- дае недасьпелыя смоквы свае; 14. і неба счэзла, як скруча- ны лісток, і кожная гара і во- страў скрануліся з месц сваіх; 15. і цары зямныя, і магнаты, і багатыры, і тысячнікі, і асіл- кі, і кожын раб ды кожын воль- нік паўкрываліся ў пячорах і ў горных расколінах 16. дый кажуць горам і ска- лам: Звалецеся на нас і ўкрый- це нас ад аблічча Сідзячага на пасадзе ды ад гневу Ягняці: 17. бо настаў вялікі дзень гневу Ягонага, і хто здолее ўстаяці?

Разьдзел 7

1. I пасьля гэтага ўгледзіў я чатырох ангелаў, якія, стоючы на чатырох вуглох зямлі, дзяржалі чатыры вятры зямлі, каб ня дзьмуў вецер ні на зямлю, ні на мора, ні на якое дрэва. 2.1 ўгледзіў я другога ангела, які ўзыходзіў ад усходу сонца, маючы пячаць Бога Жывога; і гукнуў ён вялікім голасам да чатырох ангелаў, якім дадзена шкоду чыніці зямлі й мору, мовячы: 3. Ня шкодзьце ні зямлі, ні мору, ні дрэвам, пакуль не па- пячатаем рабоў Бога нашага на лабох іхніх. 4. I пачуў я лічбу папячата- ных: сто сорак чатыры тыся- чы папячатаных із усіх родаў сыноў Ізраілявых. 5. Із роду Юдавага дванац- цаць тысяч папячатаных; з ро- ду Рувімавага дванаццаць ты- сяч папячатаных; із роду Га- давага дванаццаць тысяч па- пячатаных; 6. із роду Асіравага дванац- цаць тысяч папячатаных; із роду Нэфталімавага дванац- цаць тысяч папячатаных; із ро- ду Манасьсіявага дванаццаць тысяч папячатаных; 7. із роду Сымэонавага два- наццаць тысяч папячатаных; із роду Левіявага дванаццаць тысяч папячатаных; із роду Ізахаравага дванаццаць ты-сяч папячатаных; 8. із роду Завулёнавага два- наццаць тысяч папячатаных; із роду Язэпавага дванаццаць тысяч папячатаных; із роду Бэніямінавага дванаццаць тя- сяч папячатаных. 9. Пасьля гэтага глянуў я, і вось вялізарны натоўп, палі- чыць якога ніхто ня мог, із усіх пляменьняў і родаў, і на- родаў, і языкоў, стаіць перад пасадам і перад Ягнём, апра- нуўшыся ў белыя шаты, і пальмы ў руках іхніх; 10. і загукалі вялікім гола- сам, мовячы: Спасеньне Богу нашаму, што сядзіць на паса- дзе, ды Ягняці. 11. I ўсе ангелы стаялі нава- кол пасаду і старыкоў і чаты- рох жывёлаў і ўпалі перад па- садам на твар свой і суклані- ліся Богу, 12. мовячы: Амін! Багаслаў- леньне і хвала, і мудрасьць, і падзяка, і чэсьць, і моц, і сіла Богу нашаму на вечныя вякі! Амін! 13. I азваўся адзін із стары- коў, мовячы да мяне: Гэтыя апраненыя ў белыя шаты - хто яны і скуль прыйшлі? 14. I я сказау яму: Ты ведаеш, пане. I сказаў ён мне: Гэта тыя, што прыйшлі з вялікага гора; яны памылі вопраткі свае і выбелілі вопраткі свае ў крыві Ягняці. 15. Дзеля гэтага яны перад пасадам Бога і служаць Яму ўдзень і ўначы ў храме Яго- ным; і Сідзячы на пасадзе жы- ціме ў іх; 16. і ня будуць яны ўжо ха- цець есьці ані піці, і не падзе на іх сонца ані жадная сьпека. 17. Бо Ягня, што пасярод па- саду, будзе іх пасьвіць і ва- дзіць іх да жывых крыніцаў вод. I абатрэ Бог кожную сьлязіну з вачэй іхніх.

Разьдзел 8

1. I, як зьняло Яно сёмую пя- чаць, настала маўчаньне на небе блізу на паўгадзіны. 2. I ўгледзіў я сем ангелаў, што стаялі перад Богам, і да- дзены ім сем труб. 3. I прыйшоў іншы ангел і стануў перад ахвярнікам, ма- ючы кадзільню залатую; і далі яму багата пахнідлаў, каб па- клаў з малітвамі ўсіх сьвятых на залаты ахвярнік, што пе- рад пасадам. 4. I ўзьняўся перад Богам дым ад пахнідлаў з малітвамі сьвятых із рукі ангела. 5. I ўзяў ангел кадзільню й напоўніў яе агнём з Ахвярніку ды кінуў на зямлю; і сталіся галасы, і грымоты, і маланкі, і трасеньне. 6. I сем ангелаў, што мелі сем труб, нарыхтаваліся трубіць. 7. I затрубіў першы Ангел, і стаўся град і агонь, зьмеша- ныя з крывёю, і выпалі на зямлю; і траціна дзярэў зга- рэла, і ўся трава зялёная вы- гарэла. 8. I затрубіў другі Ангел, і быццам гара вялізарная, пала- ючая агнём, звалілася ў мора; і траціна мора сталася кры- вёй; 9. і вымерла траціна ства- рэньняў у моры, што мелі дух, і траціна судзен пагібла. 10. I трэці Ангел затрубіў, і звалілася з неба вялізная зор- ка, як паходня палаючая, і ўпала на траціну рэк ды на крыніцы водаў; 11. і імя зоркі чытаецца Па- лын; і траціна водаў перакі- нулася ў палын, і многа лю- дзей памерла ад тых водаў, бо прагорклі. 12. I чацьверты Ангел затру- біў, І была паражона траціна сонца і траціна месяца і траці- на зорак, каб траціна іх заць- мілася, ды каб дзень траціну не сьвяціў і таксама ночка. 13. I бачыў я і чуў, як адзін Ангел ляцеў пасярод неба і вя- лікім голасам гаварыў: Гора, гора, гора жыхарам зямлі ад рэшты трубных галасоў трох Ангелаў, што маюць трубіць!

Разьдзел 9

1. I пяты Ангел затрубіў, і ўгледзіў я зорку, якая ўпала з неба, і дадзены быў ей ключ ад калодзежа бяздоньня; 2. і адамкнула яна калодзеж бяздоньня, і ўзьняўся з кало- дзежа дым,быццам дым з вялізарнае печы; і зацьмілася сонца й паветра ад дыму з калодзежа. 3. I з дыму выйшла на зямлю саранча, і дадзена ей улада, як маюць уладу скарпіоны зямныя; 4. і сказана ей, каб не рабіла шкоды траве зямной, ані зель- лю ніякаму, ані дрэву ніякаму, а толькі адным людзям, якія ня маюць пячаці Божае на лабох сваіх; 5. і дадзена ей, каб іх не за- бівала на сьмерць, але каб му- чыла пяць месяцаў; і мука ад яё, як мука ад скарпіона, калі ўкусе чалавека. 6. I ў гэтыя дні шукацімуць людзі сьмерці і ня знойдуць яе; І жадацімуць памерці, ды сьмерць будзе ўцякаці ад іх. 7. I выгляд саранчы падобны да каней, прыгатаваных да бітвы, і на галовах у яе быц- цам вянкі, падобныя да зола- та; і твары ў яе быццам твары чалавечыя. 8. I валасы мела, як валасы ў жанок; і зубы ў яе як у львоў былі. 9. I мела панцыры, быццам панцыры зялезныя; І гук ад крыльляў яё быццам гук ад вазоў, калі множства каней бягуць на бітву. 10. I мае хвасты, падобныя да скарпіонавых, і ў хвастох у яе джала было; і ўлада яе - шко- дзіць людзям пяць месяцаў. 11. I мае над сабою за цара ангела бяздоньня: імя яму па- жыдоўску Аваддон, а пагрэц- ку мае імя Апольліон.*) 12. Адно гора прайшло; вось, ідуць яшчэ два горы за ім. 13. I шосты Ангел затрубіў, *) Губіцель.і пачуў я адзін голас із чаты-рох вуглоў залатога ахвярні-ку, што перад Богам, 14. які мовіў да шостага Ан- гела, што меў трубу: Разьвя- жы чатырох Ангелаў, што зьвязаны над вялікай ракой Эўфратам. 15. I разьвязаны былі чатыры ангелы, што былі прыгатаваны на гадзіну і дзень, і месяц, і год, каб забіці траціну людзей. 16. I лічба коннага войска дзьве мірыяды мірыяд; і я чуў лічбу іх. 17. I гэтак бачыў я коні ў пры- відзе і коньнікаў на іх, што мелі панцыры агністыя і гія- цынтавыя і серкавыя; і галовы ў каней, як галовы у львоў, і із ратоў іх выходзе агонь і дым і серка; 18. трыма гэтымі была забіта траціна людзей: агнём і дымам і серкай, што выходзілі із ра- тоў іхніх. 19. Бо сіла іхняя у ратох іх; бо хвасты ў іх падобныя да зьмеяў, маюць галовы ды імі шкодзяць. 20. I рэшта людзей,што ня былі пазабіваны плягамі гэ- тымі, не пакаяліся ў дзелох рук сваіх, каб не пакланяцца дэманам ды ідалам залатым і сярэбраным, і мядзяным, і ка- менным, і драўляным, што ані бачыць ня могуць, ані чуць, ані хадзіць; 21. і не пакаяліся ў забой- ствах сваіх, ані ў чараваньнях сваіх, ані ў распуснасьці сва- ёй, ані ў крадзежах сваіх.

Разьдзел 10

1. I ўбачыў я іншага Ангела, дужога, зыходзячы з неба, які апранены быў у хмару, і над галавою ягонай была вясёлка, і аблічча ў яго быццам сонца, і ногі ў яго быццам слупы ва-гністыя; 2. і меў ён у руцэ сваёй кні- жыцу разгорненую; і паставіў ен правую нагу сваю на мора, а левую на зямлю, 3. ды гукнуў ён голасам вя- лікім, быццам леў рычыць; і, як гукнуў ён, прамовілі сем грымотаў галасамі сваімі. 4. I, як прамовілі сем грымо- таў галасамі сваімі, я маніўся пісаць; і пачуў голас з неба, які гаварыў мне: Запячатай, што прамовілі сем грымотаў, і ня пішы гэтага. 5. I Ангел, Якога бачыў я стоючы на моры й на зямлі, узьняў руку сваю да неба 6. і пакляўся Жывучым на вечныя вякі, Каторы стварыў неба і што ў ім, ды зямлю і што ў ёй, ды мора і што ў ім, што ня будзе ўжо часу, 7. адно ў дні голасу сёмага Ангела, калі той затрубіць, ды споўніцца тайна Божая, як Ён абвясьціў рабам сваім Пра- рокам. 8. I голас, які чуў я з неба, ізноў прамовіў да мяне і ска- заў: Ідзі, вазьмі кніжыцу раз- горненую ў руцэ Ангела, што стаіць на моры й на зямлі. 9. I пайшоў я к Ангелу, ка- жучы яму: Дай мне кніжыцу. I кажа мне: Вазьмі ды зьеш яе; і зробіць яна горка табе ў жываце, але ў вуснах тваіх бу- дзе салодкая, як мёд. 10. I ўзяў я кніжыцу з рукі Ангела ды зьеў яе; і, як зьеў яе, прагорк жывот мой. 11. I кажа ён мне: Ты мусіш ізноў прарочыць аб народах, і плямёнах, і языкох, і царох многіх.

Разьдзел 11

1. I дадзена мне трысьціна, падобная да паліцы; і Ангел, стоючы, сказаў: Паўстань і па- мерай храм Божы і ахвярнік і тых, што ў ім пакланяюцца; 2. а панадворак, што перад храмам, кінь вонках ды ня ме- рай яго, бо ён дадзены пага- нам: і места сьвятое таптаці- муць сорак два месяцы. 3. I дам двум сьведкам маім, і будуць прарочыць тысяча дзьвесьце шэсьцьдзесят дзён, апрануўшыся ў палатніну. 4. Гэта ёсьць дзьве аліўкі і два сьветачы, што перад Бо- гам зямлі стаяць. 5. I, калі хто схоча зрабіці ім крыўду, агонь выйдзе із ву- снаў іх ды пажарэ ворагаў іх- ніх; і калі хто схоча зрабіці ім крыўду, мусіць быць гэтак за- біты. 6. Яны маюць уладу замкнуці неба, каб ня падаў дождж у дні прарочаньня іхняга; і ма- юць уладу над водамі - пе- ратвараць іх у кроў і біці зям- лю ўсякімі плягамі, колькі-б хацелі. 7. I калі скончаць сьведчань- не сваё, зьвер, што выйдзе з бяздоньня, учыніць вайну з імі і пераможа іх ды пазабівае іх. 8. I трупы іх на вуліцы вялі- кага места, што называецца духоўна Садом і Эгіпет, дзе і Госпад наш быў распяты. 9. I із народаў, і родаў, і язы- коў, і плямёнаў бачыць будуць трупы іхнія ў працягу трох дзён і паўдня, і не пазволяць пакласьці трупы іхнія ў магі- лы; 10. і жыхары зямлі будуць цешыцца над імі й весяліцца; і пасылацімуць адны адным падарункі, бо гэтыя два пра-рокі мучылі жыхараў зямлі. 11.1 цераз тры дні і паўдня дух жыцьця зыйшоў на іх ад Бога, і паўсталі на ногі свае, і страх вялікі напаў на тых, што бачылі іх. 12. I пачулі голас вялікі з не- ба, мовячы да іх: Узыйдзеце сюды. I ўзыйшлі на неба ў хмары, і бачылі іх ворагі іх- нія. 13. I ў гэну гадзіну зрабілася трасеньне вялікае, і дзесятая частка места завалілася, і за- біты ў трасеньні сем тысяч імё- наў чалавечых; а рэшта былі зьняты жахам і аддалі хвалу Богу нябёсаў. 14. Другое гора прайшло; вось, хутка йдзе трэцяе гора. 15. I сёмы Ангел затрубіў, і сталіся вялікія галасы на небе, якія мовілі: Царствы сьвету сталіся Госпада нашага і Хры- ста Ягонага, і будзе царыць на вякі вечныя. 16. I дваццаць чатыры ста- рыкі, што перад Богам сядзелі на пасадах сваіх, паваліліся на твар свой і пакланіліся Богу, 17. мовячы: Дзякуем Табе, Госпадзе Божа Ўседзяржыце- лю, Які ёсьць і быў і йдзеш, што прыняў Ты сілу Сваю вя- лікую і запанаваў. 18. I ўзлаваліся пагане, і прыйшоў гнеў Твой і пара су- дзіці мёртвых і даць нагароду рабам Тваім прарокам і сьвя- тым, і баячымся іменьня Твай- го, малым ды вялікім, і выні- шчыць тых, што нішчаць зям- лю. 19. I расчыніўся храм Божы ў небе, і паказалася скрыня запавету Яго ў храме Яго- ным; і былі маланкі й галасы, і грымоты, і трасеньне, ды град вялізарны.

Разьдзел 12

1. I знак вялізны паказаўся на небе: жанчына, апраненая ў сонца, і месяц пад нагамі ў яе, І на галаве яе вянок із два- наццацёх зорак. 2. I, быўшы ўцяжку, крычэла ад болю і мукаў радзільных. 3. I паказаўся другі знак на небе: вось зьмей вялізарны, як агонь чырвоны, з сямёма гало- вамі й дзесяцьма рагамі, і на галовах яго сем дыадэмаў; 4. і хвост ягоны ўвалок тра- ціну зорак з неба ды кінуў іх на зямлю. I зьмей стануў пе- рад жанчынай, што мелася ра- дзіць, каб, як уродзе, зжэрці дзіця яе. 5. I ўрадзіла сына, хлопчыка, што мае пасьвіць усе народы паліцай зялезнай; і ўзята дзі- цятка яе да Бога й пасаду Яго- нага, 6. і жанчына ўцякла ў пу- стыню, дзе мае месца, ад Бо- га прыгатаванае, каб кармілі яе тамака тысяча дзьвесьце шэсьцьдзесят дзён. 7. I ўзьнялася вайна на небе: Міхаіл і Ангелы ягоныя вая-валі са зьмеем, і зьмей ваяваў ды ягоныя Ангелы, 8. ды не асілілі, і не знай- шлося ўжо месца для іх на небе. 9. I скінены быў той зьмей вялізарны, вужака старавеч- ны, называны д'ябалам і сата- ной, што зводзе з дарогі про- стай усенькі сьвет, - скінены на зямлю, і з ім разам скінены ангелы ягоныя. 10. I пачуў я голас вялікі, мо- вячы ў небе: Цяпер настала спасеньне і сіла і царства Бога нашага, ды ўлада Хрыста Яго-нага: бо скінены паклёпнік на братоў нашых, што дзень і ноч вінаваціў іх брахліва перад Богам нашым. 11.1 яны перамаглі яго Крывёю Ягняці і словам сьведчаньня свайго ды ня ўлюбілі душ сваіх ажно да сьмерці. 12. Дзеля гэтага радуйцеся, нябёсы і тыя, што жывуць у іх! Гора жыхарам зямлі і мо- ра, бо зыйшоў да вас д'ябал у гневе вялікім, ведаючы, што ня шмат мае часу. 13. I, як угледзіў зьмей, што ён скінены на зямлю, пачаў ён перасьледаваць жанчыну, што ўрадзіла хлапчанё. 14. I дадзены жанчыне двое крыльляў вялікага арла, каб ляцела ў пустыню на месца сваё ад аблічча вужакі, дзе-б кармілася пару, поры ды паў- пары. 15. I пусьціў вужака за жан- чынай ваду із роту свайго, быццам раку, каб рака пане- сла яе. 16. I памагла жанчыне зям- ля, і расчыніла зямля вусны свае ды праглынула раку, што пусьціў зьмей із роту свайго. 17. I разьюшыўся зьмей на жанчыну і пайшоў ваяваць з рэштай із насеньня яе што захоўваюць запаведзі Божыя і маюць сьведчаньне Ісуса Хрыста.

Разьдзел 13

1. I стануў я на пяску мар- скім; і ўгледзіў зьвера, выхо- дзячы з мора, які меў сем га- лоў і дзесяць рагоў; і на рагох у яго дзесяць дыадэмаў, і на галовах ягоных імёны блюзь- нерскія. 2. I зьвер, якога я ўбачыў, быў падобны да рыся, і ногі ў яго, як у мядзьведзя, І рот у яго, як рот у лева. I даў яму зьмей сілу сваю і пасад свой і ўладу вялікую. 3. I бачыў я адну із галоў яго, быццам на сьмерць забітую, і рана яе сьмяротная залечана, і дзівілася ўсенька зямля зза- ду за зьверам. 4. I пакланіліся зьмею, што даў уладу зьверу, і паклані- ліся зьверу, гаворачы: Хто па- добны да гэтага зьвера? Хто здольны бароцца з Ім? 5. I дадзены яму вусны гава- рыць вялікае і блюзьнерскае; і дадзена яму ўлада вясьці вай- ну сорак два месяцы. 6. I расчыніў ён вусны свае дзеля блюзьнерства проці Бо- га, каб блюзьніць проці імень- ня Ягонага і сялібы Ягонае і тых, што жывуць у небе. 7. I дадзена яму вясьці вайну з сьвятымі ды перамагчы іх; і дадзена яму ўлада над уся- кім родам і языком і народам. 8. I паклоняцца яму ўсе жы- хары зямлі, імёны якіх не за- пісаны ў кнігу жыцьця Ягняці заколенага ад стварэньня сьвету. 9. Калі хто мае вуха, слухай! 10. Хто вядзе ў палон, у па- лон пойдзе; хто мячом забівае, сам мусіць быць мячом забі- ты. Тут цярплівасьць і вера сьвятых. 11.І ўгледзіў я другога зьвера, выходзячы із зямлі, і меў ён двое рагоў, падобных да ягнячых, ды гукаў, як зьмей; 12. і ўсю ўладу першага зьвера зьдзейсьняе ён перад ім: прымушае зямлю і жыхараў яе пакланяціся першаму зьверу, у якога залечана сьмяротная рана яго. 13. I робіць знакі вялікія, так што й агонь прымушае зы- ходзіць з неба на зямлю перад людзьмі, 14. ды баламуціць жыхараў зямлі знакамі, якія дадзена яму рабіць перад зьверам, ды кажа жыхарам зямлі рабіць абраз зьвера, што мае рану ад мяча і выжыў. 15. I дадзена яму надзяліць абраз зьвера духам, каб абраз зьвера і гаварыў, і рабіў, каб тыя, хто толькі не паклоніцца абразў зьвера, былі-б забіты. 16. I робіць, каб усім - ма- лым і вялікім, і багатым і бед- ным, і вольным і рабом - да- дзена было ім кляймо на пра- вай руцэ іх або на лобе іх, 17. ды каб ніхто ня мог ні купляць ні прадаваць, апрача толькі тых, што маюць кляй- мо, або імя зьвера, або лічбу іменьня ягонага. 18. Вось дзе мудрасьць. Хто мае розум, аблічы лічбу зьве- ра; бо гэта лічба чалавека. I лічба яго шэсьцьсот шэсьць- дзесят шэсьць.

Разьдзел 14

1. I глянуў я, і вось Ягня стаіць на гарэ Сыоне, і з ім сто сорак чатыры тысячы, якія маюць імя Айца Ягонага на- пісанае на лобе іх. 2. I пачуў я голас з неба, быццам гук ад множства во- даў, ды быццам гук грымоту вялікага; і чуў я голас гусь- ляроў, на гусьлях сваіх ігра- ючых; 3. і пяюць яны як-бы песьню новую перад пасадам і перад чатырма жывёламі і старыка- мі; і ніхто ня мог навучыцца песьні гэнае, апрача тых ста сараку чатырох тысячаў, што выкуплены ад зямлі. 4. Гэта тыя, што не апагані- ліся з жанчынамі, бо яны чы- стыя; гэта тыя, што йдуць сьледам за Ягнём, куды-б Яно ні пайшло. Яны выкуплены ад людзей, першакі Богу й Ягняці. 5. I ў вуснах у іх няма хітра- ваньня: бо беззаганныя яны перад пасадам Божым. 6. I ўгледзіў я другога Анге- ла, лятучы пасярод неба, які меў вечнае Эвангельле, каб абвяшчаць жыхарам зямлі і ўсім плямёнам і родам і язы- кам І народам, 7. ды гаварыў вялікім гола- сам: Бойцеся Бога і аддайце хвалу Яму, бо прыйшоў час суду Ягонага; і пакланецеся Стварыцелю неба й зямлі, і мора, і крыніцаў вод. 8. I другі Ангел ішоў сьле- дам, мовячы: Упаў, упаў Ва- вілён, места вялізнае, бо юр- ным віном блуду свайго на- паіў усе народы. 9. I трэці Ангел ішоў сьледам за імі, мовячы вялікім гола- сам: Калі хто паклоніцца зьве- ру й абразу ягонаму ды прыме кляймо на лоб свой ці на ру- ку сваю, 10. той піціме віно гневу Бо- жага, налітае без дамешкі ў чару гневу Ягонага, і будзе мучыцца ў вагні ды ў серцы перад сьвятымі Ангеламі і пе- рад Ягнём; 11. і дым мукі іх будзе ўзьні- мацца на вечныя вякі, і няма супакою ўдзень і ўначы тым, што пакланяюцца зьверу й абразу ягонаму, ды хто пры- няў кляймо іменьня ягонага. 12. Тут цярплівасьць сьвятых; тут тыя, што захоўваюць запаведзі Бога і веру Ісусаву. 13. I пачуў я голас з неба, які казаў мне: Напішы: адгэтуль шчасьлівыя мёртвыя, што ўмі- раюць у Госпадзе. Запраўды, кажа Дух: каб супачылі ад трудоў сваіх, і ўчынкі іх ідуць сьледам за імі. 14. I глянуў я: і вось хмара белая, і на хмары сядзіць па- добны да Сына Чалавечага, маючы на галаве Сваей вянок залаты і ў руцэ Сваей вост- ры серп. 15. I выйшаў із храму другі Ангел ды гукнуў вялікім го- ласам да Сідзячага на хмары: Пашлі серп Твой ды жні; бо прыйшла для Цябе гадзіна жніва, бо жніво зямлі дасьпе- ла. 16. I кінуў Сідзячы на хмары серп Свой на зямлю, і зямля была пажата. 17. I другі Ангел выйшаў із храму, што на небе, ды сам маючы востры серп. 18. I выйшаў із ахвярніку ін- шы Ангел, што мае ўладу над агнём, і вялікім крыкам крык- нуў маючаму востры серп, мовячы: Пашлі твой востры серп ды зьбяры гронкі віна- граду зямлі, бо ўжо дасьпелі ягады яго. 19. I кінуў Ангел серп свой на зямлю, і сабраў вінаград зямлі, і кінуў у ступу вялізную гневу Божага; 20. і патапталі ў ступе вонках места, і выйшла кроў із ступы ажно да вуздаў конскіх на тысячу шэсьцьсот стадыяў.

Разьдзел 15

1. I ўгледзіў я другі знак на небе - вялікі й дзіўны: сем Ангелаў, маючых сем плягаў апошніх, якімі канчаўся гнеў Божы. 2. I ўбачыў я нібы шклянае мора, зьмешанае з агнём, і тых, што перамагалі зьвера і абраз ягоны, і кляймо ягонае, і лічбу іменьня яго, якія ста- ялі на шкляным моры, маючы гусьлі Божыя; 3. і пяюць яны песьню Май- сея, раба Божага, і песьню Ягняці, мовячы: Вялікія і дзіўныя ўчынкі Твае, Госпа- дзе Божа Уседзяржыцелю! Справядлівыя й праўдзівыя шляхі Тваі, Цару сьвятых! 4. Хто не ўбаіцца Цябе, Го- спадзе, і не пахваліць імя Тваё? Бо-ж адзін Ты сьвяты: бо ўсе народы прыйдуць і па- клоняцца Табе, бо выявіліся суды Тваі. 5. I пасьля гэтага глянуў я: і вось расчыніўся храм скініі сьведчаньня на небе, 6. і выйшлі із храму сем Ан- гелаў, маючы сем плягаў, апраненыя ў чыстую і сьвет- лую ільняную вопратку ды падперазаныя праз грудзі за- латымі паясамі. 7. I адна із чатырох жывёлаў дала сямём Ангелам сем зала- тых чар, поўных гневу Бога, жывучага на вечныя вякі. 8. I напоўніўся храм дымам ад хвалы Божае і ад сілы Яго- нае; і ніхто ня мог увайсьці ў храм, накуль ня скончыліся сем плягаў сямёх Ангелаў.

Разьдзел 16

1. I пачуў я голас вялікі з храму, мовячы да сямёх Анге- лаў: Ідзеце й выліце чары гне- ву Божага на зямлю. 2. I пайшоў першы і выліў ча- ру сваю на зямлю: і зрабіліся благія й агідныя раны ў лю- дзей, што мелі кляймо зьвера, дый у тых, што пакланяліся абразу ягонаму. 3. I другі Ангел выліў чару сваю ў мора: і зрабілася кроў, быццам мёртвага, і ўсякая ду- ша жывая памерла ў моры. 4. I трэці Ангел выліў чару сваю ў рэкі й крыніцы водаў: і зрабілася кроў. 5. I пачуў я Ангела водаў, мовячы: Справядлівы Ты, Го- спадзе, Які ёсьць і быў і сьвят, што прысудзіў гэтак: 6. бо яны пралілі кроў сьвя- тых і прарокаў, дык і Ты даў ім кроў піці; яны-ж варты гэ- тага. 7. I пачуў я другога, які мо- віў з ахвярніку: Але, Госпа- дзе Божа Ўседзяржыцелю: суды Тваі правільныя і спра- вялівыя. 8. I чацьверты Ангел выліў чару сваю на сонца: і дадзена яму паліць людзей у вагні. 9. I паліла людзей вялікая сьпека, і блюзьнілі яны проці йменьня Бога, Які мае ўладу над усімі плягамі, ды не аду- маліся даці хвалу Яму. 10. I пяты Ангел выліў чару сваю на пасад зьвера: і заць- мілася царства ягонае, і яны кусалі языкі свае ад болю 11. і блюзьнілі проці Бога Нябеснага ад мукаў сваіх ды ран сваіх, ды не пакаяліся ў учынках сваіх. 12. I шосты Ангел выліў чару сваю ў вялікую раку, у Эўф- рат: і высахла вада ў ёй, каб прыгатавана была дарога для цароў, што ад усходу сонца. 13. I ўгледзіў я з вуснаў зьмея і з вуснаў зьвера і з вуснаў фальшывага прарока тры духі нячыстыя, падобныя да жабаў: 14. бо гэта духі дэманаў, што робяць знакі, ды што выходзяць на цароў зямлі ды ўсенькага сусьвету, каб сабраць іх на вайну ў той дзень вялікі Бога Ўседзяржыцеля. 15. Вось, іду, як злодзей: шчасьлівы, хто ня сьпіць ды хавае вопратку сваю, каб не хадзіці яму голаму, і каб ня бачылі сораму яго. 16. I сабраў ён іх у месцы, што пажыдоўску называецца Армагеддон. 17. I сёмы Ангел выліў чару сваю на паветра: і выйшаў го- лас вялікі із храму нябеснага, ад пасаду, мовячы: Сталася! 18. I ўзьняліся галасы, і гры- моты, і маланкі, і трасеньне зрабілася вялікае, якога ня бывала ад часоў, як зьявіліся людзі на зямлі. Гэткае тра- сеньне! Такое вялізарнае! 19. I распалася места вялікае на тры часьці, і месты паган- скія заваліліся; і Вавілён, места вялікае, прыпомніўся перад Богам, каб даці яму чару віна яраснага гневу Ягонага. 20. I кожын востраў счэз, і ніводнае гары не знайшлося. 21. I выпаў град вялікі, як таленты (*вялікая срэбная ма-нэта (кусок серабра) з неба на людзей; і блюзьнілі людзі проці Бога за ўдары ад граду, бо ўдар ад яго надта цяжкі.

Разьдзел 17

1. I прыйшоў адзін із сямёх Ангелаў - тых, што мелі сем чараў, і прамовіў да мяне, ка- жучы мне: Хадзі, я пакажу табе суд над распусьнцай вя- лікай, што сядзіць над водамі многімі, 2. з з якою блудзілі цары зямныя, і віном распуснасьці яе ўпіваліся жыхары зямлі. 3. I павёў мяне ў духу ў пу- стыню. I ўгледзіў я жанчыну, сядзючы на зьверу чырвоным, поўным імёнаў блюзьнерскіх, з сямёма галовамі і дзесяцьма рагамі. 4. I жанчына апрануўшыся ў порфіру і пурпур і аздобле- ная золатам і дарагім камень- нем ды пэрламі, маючы ў руцэ сваей чару залатую, поўную агіды й бруду распусты яе; 5. і на лобе ў яе напісана сло- ва: тайна, Вавілён вялікі, маці распусьніц і агіды зямное. 6. I ўбачыў я, што жанчына ап'янела ад крыві сьвятых і ад крыві сьведкаў Ісусавых; і, бачучы яе, дзівіўся я задзіў- леньнем вялікім. 7. I сказаў мне Ангел: Што ты дзівуешся? Я табе ска- жу тайну жанчыны і зьвера, што носіць яе ды мае сем га- лоў і дзесяць рагоў. 8. Зьвер, якога ты бачыў, быў і няма, і выйдзе з бяздонь- ня і пойдзе на пагібель; і за- дзівяцца жыхары зямлі (імё- ны якіх не запісаны ў кнігу жыцьця ад пачатку сьвету), бачучы зьвера, што быў і ня- ма, хаця ёсьць. 9. Тут розум, які мае муд- расьць. Сем галоў ёсьць сем гор, дзе жанчына сядзіць на іх, ды ёсьць сем цароў: 10. пяць упалі, і адзін ёсьць, другі яшчэ ня прыйшоў; ка- лі-ж прыйдзе, нядоўга мае быць. 11. I зьвер, які быў і няма, сам ёсьць восмы ды із сямёх і на пагібель ідзе. 12. I дзесяць рагоў, што ты бачыў, ёсьць дзесяць цароў, якія йшчэ царства не ўзялі, але возьмуць уладу, як цары, на адну гадзіну разам са зьверам; 13. яны маюць адну думку і сілу ды ўладу сваю адда- дуць зьверу. 14. Яны будуць вясьці вайну з Ягнём, і Ягня пераможа іх, бо Яно Госпад валадароў і Цар цароў, і тыя, што з Ім, паклі- каныя і выбраныя і верныя. 15. I кажа мне: Воды, што ты бачыў, дзе сядзіць распусь- ніца, ёсьць народы й грамады, і плямёны й языкі. 16. I дзесяць рагоў, што ба- чыў ты на зьверу, тыя зьнена- відзяць распусьніцу і спусто- шаць яе ды аголяць, і цела яе будзе зьедзена, і спаляць яе ў вагні; 17. бо Бог даў у сэрца ім учыніць волю Ягоную ды ўчы- ніць аднадумна і даць цар- ства іхняе зьверу, дакуль ня споўняцца словы Божыя. 18. I жанчына, якую ты бачыў, ёсьць места вялікае, што мае царства над царамі зямнымі.

Разьдзел 18

1. I пасьля гэтага я ўбачыў Ангела, зыходзячы з неба, які меў вялікую ўладу; і зямля асьвяцілася ад славы ягонае; 2. і крыкнуў ён крэпка, мо- вячы голасам вялікім: Паў, паў Вавілён, вялікая (распу- сьніца), і стаўся памяшкань- нем дэманаў і прыпынкам для ўсіх духаў нячыстых і пры- станішчам для ўсякага пта- ства нячыстага і агіднага; 3. бо юрным віном распуспа- сьці сваей напаіла яна ўсе на- роды, і цары зямныя сваволілі з ёю, і купцы зямныя разбага- целі ад сілы раскошы яе. 4. I пачуў я другі голас з не- ба, мовячы: Выйдзі з яе, мой народзе, каб ня быць учасьні- камі ў грахох яе і ня прыняці ўдараў яе; 5. бо дайшлі грахі яе ажно да неба, і ўспомніў Бог аб ня- праўдах яё. 6. Аддайце ей, як і яна адда- вала вам, і падвойце Ей удвая паводле ўчынкаў яе; у чары, у якой яна мяшала (віно), мя- шайце Ей удвая. 7. Колькі ўслаўляла яна ся- бе й раскошавалася, гэтулькі дайце ей мукаў і суму; бо яна кажа ў сэрцы сваім: Сяджу ца- рыцай, і не ўдава я, і суму не пабачу. 8. Дзеля гэтага ў вадзін дзень прыйдуць на яе плягі: сьмерць і туга і голад; і будзе спалена ў вагні: бо дужы Го- спад Бог, што судзіць яе. 9. I заплачуць і загалосяць па ёй цары зямныя, што сва- волілі й раскошаваліся з ёю, калі ўгледзяць дым ад пажару яе, 10. стоючы здалёк дзеля стра- ху ад мукі яе ды гаворачы: Гора, гора (табе), места вялі- кае Вавілён, места магутнае, бо ў вадну гадзіну прыйшоў суд твон! 11.І купцы зямныя заплачуць ды засумуюць па ёй, бо ніхто ўжо ня купляе тавару іхняга, 12. тавару із золата й сера- бра, і каменьня дарагога і пэрлаў, і віссону й порфіры, і шоўку й пурпуру, ды ўсяка- га дрэва пахучага, і ўсякіх вы- рабаў із косьці сланёвае, і ўся- кіх вырабаў із дрэва дарагога і медзі й зялеза і мармару, 13. і цынамону, і пахнідлаў, і міра, і ладану, і віна, і алівы, і мукі, і пшаніцы, і скаціны й авечак, і каней ды вазоў, і целаў дый душ чалавечых. 14. I плады пажаданыя душы тваёй адьшшліся ад цябе; і ўсё ўкормленае ды бліскучае адый- шлося ад цябе, і ты ніколі ўжо ня знойдзеш гэтага. 15. I таргаваўшыя гэтым, што разбагацелі ад яе, вод- даль стаяцімуць дзеля страху прад мукаю яё, плачучы й га- лосячы 16. ды мовячы: Гора, гора (табе), места вялікае, у віссон і порфіру і пурпур апраненае, аздобленае золаталі і камень- нем дарагім і пэрламі: 17. бо ў вадну гадзіну спу- стошана гэткае багацьце! I ўсе кармачы, і ўсе людзі на кара- блёх, і карабельнікі, і ўсе пра- цаўнікі на моры воддаль ста- ялі 18. і, бачучы дым ад пажару яго, крычэлі, мовячы: Якое падобна да места вялікага? 19. I сыпалі попел на галовы свае і крычэлі, плачучы й га- лосячы, ды мовілі: Гора, гора (табе), места вялікае, у якім разбагацелі ад скарбаў тваіх усе, хто мае караблі на моры: бо ў вадну гадзіну ты спусто- шана! 20. Узьвесяліся над ім, неба ды сьвятыя апосталы і пра- рокі: бо прысудзіў Бог пры- суд ваш на яго. 21. I адзін дужы Ангел пад- няў камень, вялікі, як млыно- вы, і кінуў у мора, мовячы: Гэтак з размахам кінены будзе Вавілён, і места вялікае, і ўжо больш ня знойдуць яго; 22. і ня будзе ўжо чутно ў табе голасу гусьляроў і сьпя- вакаў ды жалейнікаў і труба- чоў, і ня знойдзецца ўжо ў та- бе ніводнага мастака ніякага мастацтва, - і гук млыновы не пачуецца ўжо ў табе; 23. і не зазьяе ўжо ў табе сьвятло сьветача, і голасу жа- ніха й нявесты не пачуюць ужо ў табе: бо купцы тваі былі магнатамі зямнымі, бо чарамі тваімі абаламучаны ўсе народы. 24. I знойдзена ў ім кроў пра- рокаў ды сьвятых і ўсіх забі- тых на зямлі.

Разьдзел 19

1. I пасьля гэтага пачуў я быццам голас вялікі множ- ства народу ў небе, які казаў: Алілуя! Спасеньне і хвала і чэсьць і сіла Госпаду Богу на- шаму: 2. бо правільныя і справядлі- выя суды Яго. Бо засудзіў Ён вялікую распусьніцу, што паганіла зямлю блудам сваім, і адплаціў за кроў рабоў Сваіх ад рукі яе. 3. I паўторна сказалі: Алі- луя! I дым яе ўзьнімаецца на вечныя вякі. 4. I ўпалі дваццаць чатыры старыкі й чатыры жывёлы ды пакланіліся Богу, сідзячаму на пасадзе, мовячы: Амін! Алі- луя! 5. I выйшаў з пасаду голас, мовячы: Хвалеце Бога нашага, усе рабы Яго ды хто баіцца Яго, і малыя і вялікія! 6. I пачуў я быццам голас вя- лікае таўпы і быццам шум множства водаў і быццам гук грымотаў сільных, мовячы: Алілуя! бо запанаваў Госпад Бог Уседзяржыцель! 7. Радуймася й весялімася і хвалу Яму давайма: бо прый- шло вясельле Ягняці, і пры- гатавалася жонка Яго. 8. I дадзена ёй, каб апрану- лася ў віссон чысты і сьветлы; віссон жа ёсьць справядлі-васьць сьвятых. 9. I кажа мне: Напішы: Шча- сьлівыя тыя, што пакліканы на вячэру вясельную Ягняці. I кажа мне: Словы гэтыя ёсьць запраўдныя Божыя. 10. I я ўпаў да ног ягоных, каб пакланіцца яму. I кажа мне: Глядзі, не рабі гэтага: бо я суслужнік і твой і братоў тваіх, што маюць сьведчаньне Ісусавае. Богу пакланіся: бо сьведчаньне Ісусавае ёсьць дух прарочы. 11. I ўгледзіў я неба расчы- ненае: і вось конь белы, і конь- нік на ім, называны Верным і Праўдзівым, што па праўдзе судзіць і ваюе. 12. А вочы ў яго быццам по- лымя агністае, і на галаве ў яго многа дыадэмаў. Меў імя напісанае, якога ніхто ня ве- даў, апрача Самога. 13. I быў апранены ў шату акрываўленую. I імя Ягонае называецца: Слова Божае. 14. I йшлі за ім войскі нябес- ныя на белых канёх, апране- ныя ў віссон белы і чысты. 15. 1 з вуснаў Ягоных выхо- дзе меч востры, каб ім пабіць паганаў. I Сам пасець іх па- ліцай зялезнай. I Сам топча ступу віна ярасьці і гневу Бо- га Ўседзяржыцеля. 16. I мае на вопратцы і на сьцягне Сваім напісанае імя: Цар цароў і Госпад валадароў. 17. I ўгледзіў я аднаго Анге- ла, стоячы на сонцы. I крык- нуў ён вялікім голасам, пра- маўляючы да ўсяго птаства, што лётала пасярод неба: Ха- дзеце, зьбірайцеся на вячэру Вялікага Бога, 18. каб есьці целы цароў і це- лы тысячнікаў, і целы дужых, і целы каней ды коньнікаў на іх, і целы ўсіх - вольных і рабоў, малых і вялікіх. 19. I ўгледзіў я зьвера і цароў зямных і войскі іх, сабраныя дзеля вайны з Сідзячым на кані ды з войскам Ягоным. 20. I быў схоплены зьвер і з ім прарок фальшывы, што зна- кі рабіў перад ім, якімі бала- муціў тых, што прынялі кляй- мо зьвера і пакланяліся аб- разў ягонаму. Абодвух жыў- цом кінулі ў возера вагністае, палаючае серкаю. 21. I рэшта пазабівана мя- чом Сідзячага на кані, што вы- ходзіў з вуснаў Ягоных. I ўсё птаства насыцілася целамі іхнімі.

Разьдзел 20

1. I ўбачыў я Ангела, зыхо- дзячы з неба, які меў ключ ад бяздоньня і ланцуг вялікі ў руцэ сваёй. 2. I схапіў ён зьмея, вужаку адвечнага, што ёсьць д'ябал і сатана, ды спутаў яго на ты- сячу гадоў 3. і кінуў яго ў бяздоньне і замкнуў яго ды прыпячатаў зьверху, каб ня зводзіў больш народаў, пакуль ня скончыц- ца тысяча гадоў; а пасьля гэ- тага мусіць быць разьвязаны на нядоўгі час. 4. I ўгледзіў я пасады, і па- сядалі на іх, і быў ім дадзены суд; і душы сьцятых за сьвед- чаньне Ісусавае і за слова Бо- жае, і тых, што не пакланіліся зьверу ды абразў ягонаму і ня прынялі кляйма на лоб свой ані на руку сваю; і ажылі і па- навалі з Хрыстом тысячу га- доў. 5. Рэшта-ж памершых не ажыла, пакуль ня скончыцца тысяча гадоў. Гэта першае ўскрасеньне. 6. Шчасьлівы й сьвяты той, хто мае частку ў першым ус- красеньні: над імі сьмерць паў- торная ня мае ўлады, але бу- дуць яны сьвяшчэньнікамі Бо- га і Хрыста ды панавацімуць з Ім тысячу гадоў. 7. I, як скончыцца тысяча га- доў, вызваліцца сатана із вязь- ніцы сваёй 8. і выйдзе звадзіць народы на чатырох кутох зямлі, Гога і Магога, ды зьбіраць іх на вайну; лічба-ж іх, як пясок у моры. 9. I выйшлі на шырыню зямлі ды акружылі табор сьвятых і места ўлюбленае; і зыйшоў ад Бога агонь з неба ды зжор іх. 10. I д'ябал, што зьвёў іх, быў кінены ў возера агністае ды серкавае, дзе і зьвер і фаль- шывы прарок; і будуць яны мучыцца ўдзень і ўначы на вечныя вякі. 11.1 ўбачыў я вялікі белы пасад і Сідзячага на ім, ад аблічча Якога ўцякла зямля і неба, і не знайшлося месца для іх. 12. I ўбачыу нябожчыкаў, ма- лых ды вялікіх, стоячы перад Богам, і былі разгорнены кнігі; і разгарнулі іншую кнігу, што ёсьць жыцьця, і суджаны былі мёртвыя, як напісана ў кнігах, паводле ўчынкаў іхніх. 13. I аддала мора нябожчы- каў, што ў ім, і сьмерць ды пекла аддалі нябожчыкаў, што ў іх; і суджаны быў кожны па- водле ўчынкаў сваіх. 14. А сьмерць і пекла кінены ў возера вагністае. Гэта дру- гая сьмерць. 15. I каго не знаходзілі запісанага ў кнізе жыцьця, кідалі яго ў возера вагністае.

Разьдзел 21

1. I ўбачыў я новае неба і но- вую зямлю, бо першае неба й першая зямля мінулі, і мора ўжо няма. 2. I я, Іоан, убачыў места сьвятое, новы Ерузалім, які зы- ходзіў ад Бога з неба, прыга- таваны быццам нявеста, пры- браная дзеля мужа свайго. 3. I пачуў я голас вялікі з не- ба, мовячы: Вось скінія Бога з людзьмі, і Ён будзе жыць з імі; і людзі будуць Ягонымі, і сам Бог будзе з імі, іхні Бог. 4. I абатрэ Бог усякую сьля- зу з вачэй іхніх; і сьмерці ўжо ня будзе, і ня будзе ўжо ані плачу, ані галошаньня, ані труду, бо першыя мінулі. 5. I сказаў Сідзячы на паса- дзе: Вось, роблю ўсё новае. I кажа да мяне: Напішы, бо гэтыя словы праўдзівыя і вер- ныя. 6. I сказаў мне: Сталася. Я Альфа і Омэга, пачатак і ка- нец. Прагнучаму дам Я дар з крыніцы вады жывое; 7. хто пераможа, возьме ў спадчыну ўсё, і буду яму Бо- гам, і ён будзе Мне сынам. 8. А для палахлівых і нявер- ных, і для нягоднікаў і душа- губаў, і для распусьнікаў і ча- радзеяў і слуг ідалавых, і для ўсіх ілжывых - доля іх у во-зеры, палаючым агнём ды сер-каю, што ёсьць другая сьмерць. 9. I прыйшоў да мяне адзін із сямёх Ангелаў, тых, што мелі сем чараў, напоўненых сямёма апошнімі плягамі, і за- гутарыў са мною, мовячы: Ха- дзі, пакажу табе жанчыну, ня- весту Ягняці. 10. I панес мяне ў духу на вя- лікую ды высокую гару, і па- казаў мне места вялікае, сьвя- тьі Ерузалім, што зыходзіў з неба ад Бога 11. і меў хвалу Божую. I сьвятло ягонае падобнае да найдаражэйшага каменя, быц- цам крыштальнага каменя ясь- пісовага; 12. і меў ён мур вялікі й вы- сокі, і меў дванаццаць варо- таў, і на вароцех дванаццаць Ангелаў і імёны напісаныя, якія ёсьць дванаццацёх родаў сыноў Ізраілявых. 13. I ад усходу трое варотаў, і ад поўначы трое варотаў, і ад паўдня трое варотаў, і ад за- хаду трое варотаў. 14. I мур мястовы меў два- наццаць падвалінаў, і на іх імёны дванаццацёх Апосталаў Ягняці. 15. I той, што гутарыў са мною, меў трысьціну залатую, каб абмерыць места і вароты яго і сьцены яго. 16. I места ляжыць чатырох- кутнікам, і даўжыня ягоная такая-ж, як і шырыня. I аб- мерыў места трысьцінай на дванаццаць тысячаў стадыяў; і даўжыня ягоная і шырыня і вышыня аднолькавыя. 17. I абмерыў мур ягоны на сто сорак чатыры локці меры чалавечае, якая і ангельская. 18. I мур быў пабудаваны з ясьпісу; і места чыста залатое, падобнае да чыстага шкла. 19. I падваліны муру място- вага прыаздоблены ўсякім ка- меньнем дарагім: першая пад- валіна ясьпіс, другая сапфір, трэцяя халькедон, чацьвер- шая шмарагд, 20. пятая сардонік, шостая сард, сёмая хрызаліт, восмая бэрыль, дзявятая тапаз, дзя-сятая хрызапрас, адзінаццатая гіяцынт, дванаццатая амэтыст. 21. I дванаццаць варотаў - дванаццаць пэрлаў: а кожныя вароты із аднае пэрлы. I ву- ліца места чыста залатая, быц- цам шкло празрыстае. 22. I храму ў ім ня ўгледзіў я: бо храм ягоны ёсьць Госпад Бог Уседзяржыцель і Ягня. 23. I места ня мае патрэбы ў сонцы ані ў месяцу, каб асьвят- лялі яго: бо хвала Божая ась- вяціла яго, і сьветач ягоны - Ягня. 24. I народы збаўлёных ха- дзіцімуць у сьвятле ягоным, і цары зямныя прынясуць у яго славу й чэсьць сваю. 25. I вароты ягоныя ня бу- дуць замыкацца ўдзень, а но- чы там ня будзе. 26. I прынясуць у яго славу й чэсьць народаў. 27. I ня ўвойдзе ў яго нішто нячыстае ды робячае агіду й ілжу, а толькі запісаныя ў кні- зе жыцьця Ягняці.

Разьдзел 22

1. I паказаў мне чыстую раку вады жыцьця, сьветлую, як крыштал, што выходзіла із па- саду Бога й Ягняці. 2. Пасярэдзіне вуліцы яго, наабапал ракі, дрэва жыцьця, што дае плады дванаццаць ра- зоў, даючы на кожын месяц ягоны плод; і лісьці дзерава на лек народам. 3. I ня будзе ўжо нічога вы- клятага; і будзе ў ім пасад Бо- га й Ягняці, і рабы Ягоныя служыцімуць Яму. 4. I ўгледзяць аблічча Ягонае і імя Ягонае на лабох іхніх. 5. I ня будзе тамака ночы; і няма ў іх патрэбы ў сьветачу і ў сьвятле сонца, бо Госпад Бог асьвятляе Іх. I царыці-муць на вечныя вякі. 6. I сказаў мне: Словы гэтыя верныя і праўдзівыя; і Госпад Бог сьвятых прарокаў паслаў Ангела Свайго паказаць ра- бом Сваім, што мусіць хутка стацца. 7. Вось, хутка прыходжу. Шчасьлівы, хто хавае словы прароцтва кнігі гэтае. 8. I я, Іоан, той, што бачыў гэта і чуў. I калі я пачуў ды пабачыў, я паваліўся пакла- ніціся перад нагамі Ангела, што паказваў мнн гэта. 9. I кажа ён мне: Глядзі, не: бо я суслужнік твой і братоў тваіх прарокаў і хаваючых сло- вы кнігі гэтае; Богу пакланіся. 10. I кажа мне: Не запячатывай слоў прароцтва кнігі гэтае: бо блізка час. 11. Крыўдзіцель няхай яшчэ крыўдзіць, і нячысты няхай яшчэ апаганіваецца, і спра- вядлівы няхай яшчэ чыніць справядлівасьць, і сьвяты ня- хай яшчэ асьвячаецца. 12. I вось хутка прыходжу, і заплата Мая са Мною, каб аддаці кожнаму, як будзе дзе- ла ягонае. 13. Я Альфа й Омэга, пача- так і канец, Першы і Апошні. 14. Шчасьлівыя, што выпаў- пяюць запаведзі Яго, каб была ўлада іх на дрэва жыцьця, ды каб увайшлі праз вароты ў ме- ста; 15. а вонках сабакі й чара- дзеі, і распусьнікі ды забойцы і служкі ідалавы, і ўсе, што любяць і чыняць няпраўду. 16. Я, Ісус, паслаў Ангела Майго пасьведчыць вам гэта ў цэрквах. Я карэнь і род Давідавы, зорка сьветлая і ра- нічная. 17. I Дух і нявеста кажуць: Прыходзь! I, хто прагне, ня- хай прыходзе; і, хто хоча, пя- хай бярэ ваду жыцьця дарма. 18. I я разам сьведчу кожна- му, хто чуе словы прароцтва кнігі гэтае: калі хто даложа да гэтага, узложыць на яго Бог плягі, напісаныя ў кнізе гэтай; 19. і калі хто адыме ад слоў кнігі прароцтва гэтага, адыме ў яго Бог долю ягоную з кнігі жыцьця і з места сьвятога і з напісанага ў гэтайі кнізе. 20. Той, што сьведчыць гэта, кажа: Але, хутка прыходжу! Амін. Але, прыходзь, Госпадзе Ісусе! 21. Ласка Госпада нашага Ісуса Хрыста з вамі ўсімі. Амін.

Зьмест